Xωρίς επιστροφή

Τρέχουν οι ώρες μου διψασμένες

πάνω στην πυρωμένη άσφαλτο

ανάμεσα σε βρώμικους τοίχους

 και θλιβερά συρματοπλέγματα κυλούν

 παράδεισο φεγγαρόλουστο γυρεύουν

δροσοσταλιές νερού στα φύλλα.

Τυφλά παιδιά ακριβοδίκαιο κυνηγητό

 θαρρούν πως παίζουν με του χρόνου

 το αδάμαστο μπαλόνι.

Και δε βλέπουν πώς θέριεψαν

   τα αγκάθια στον κήπο.

Δε βλέπουν πως δεν υπάρχει

  επιστροφή.